Για την ΠΟΕΙΑΤΑ
Διάβασα σε
πρωτοσέλιδο με πηχυαίους τίτλους στην εφημερίδα του κλάδου πανελλήνιας διανομής
«taxi news», πως
καμία δίωξη δεν θα ασκηθεί στους συναδέλφους που πήραν μέρος στις
κινητοποιήσεις της μεγάλης απεργίας το καλοκαίρι του 2011. ‘’ Με τροπολογία που
θα κατατεθεί στη Βουλή παραγράφονται όλες οι αξιόποινες πράξεις που έγιναν
μέχρι και το τέλος του 2012, περιλαμβάνοντας φυσικά και αυτές που μας
αφορούν’’, έγραφε η εφημερίδα στο τεύχος Ιανουαρίου 2013. ‘’Η ομοσπονδία για
μια ακόμη φορά αποδείχθηκε αποτελεσματική. Με την τροπολογία αυτή φεύγει ένας
μεγάλος βραχνάς για χιλιάδες συναδέλφους’’. Εγώ βέβαια από την πλευρά μου
προσπαθώντας να συμμερισθώ την αισιοδοξία κυρίως του προέδρου κ. Λυμπερόπουλου,
διασταύρωνα τα στοιχεία αυτά με ανθρώπους της Βουλής, αλλά οι απαντήσεις ήταν
αρνητικές. Έβαλα ανθρώπους του κοινοβουλίου να κάνουν σχετική επερώτηση και η
απάντηση γραπτή από δύο σχετικά με το θέμα Υπουργεία ήταν πως δεν προβλέπεται
καμία ρύθμιση. Και όταν έβγαινε ανοικτά αυτή η αντιπαράθεση κατά τα λεγόμενα
του Προέδρου ήμουν εγώ αυτός που πουλούσε φόβο. Βέβαια Ιούλιος μπήκε και οι
κλητεύσεις ανά την Ελλάδα πηγαίνουν κι έρχονται.
Η ανακοίνωση
της Ομοσπονδίας στις 28/05/2013 έλεγε πως συμφωνήθηκαν και βαίνουν προς
υλοποίηση τα εξής:
1. Η
κατάργηση του τεχνικού ασφαλείας για τα ταξί
2. Η
κατάργηση του βιβλίου του ΟΑΕΕ
Όσοι
συνάδελφοι έλαβαν την ταχυπληρωμή για τον ΟΑΕΕ Ιουλίου διαβάζουν ότι έχουν την
υποχρέωση να παραλάβουν το Ειδικό Βιβλίο. Επίσης όσοι απασχολούν προσωπικό
είναι υποχρεωμένοι να έχουν τον σχετικό κωδικό τεχνικού ασφαλείας, ειδάλλως δεν
μπορούν να καταθέσουν πρόσληψη ή απόλυση. Αυτό σημαίνει ότι και δεν
συμφωνήθηκαν και δεν υλοποιούνται τα προαναφερόμενα. Τι ακριβώς συμβαίνει τότε;
Ένα πονηρό μυαλό μπορεί να σκέφθηκε πως μεσολάβησαν οι εκλογές του ΣΑΤΑ που
έγιναν τον Ιούνιο. Κάποιοι άλλοι πιο βαθύτεροι γνώστες των πραγμάτων συμφωνούν
πως τα γεγονότα αυτά οφείλονται στον
χαρακτήρα ανθρώπων τύπου «Λυμπερόπουλου». Δηλαδή ανθρώπων που είναι παντελώς
αναξιόπιστοι. Και βέβαια δεν φεύγουν από το μυαλό πολλών συναδέλφων ερωτηματικά
όπως: Πως συμπεριφέρθηκε ο κλάδος στον κ. Ραγκούση και πως στους κ. Χατζηδάκη
και Κεφαλογιάννη όταν πέρασαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου την τεράστια
απώλεια μεταφορικού έργου που έρχεται με τον ν.4093; Η χλιαρότητα με την οποία
αντιδράσαμε όταν ψηφίστηκε το φορολογικό νομοσχέδιο; Τις μεγάλες υποσχέσεις για
κοινές αντιδράσεις, μαζί με άλλους φορείς που δοκιμάζονται και αυτοί σήμερα
μαζί μας;
Δυστυχώς τα
συμπεράσματα είναι ολοφάνερα και προς μια κατεύθυνση. Έχουμε συνδικαλισμό
εξαρτώμενο από κομματικές κατευθύνσεις. Είναι ότι χειρότερο επικρατεί στις
μέρες μας και δικαιολογημένα ο κόσμος απηυδεί και χαρακτηρίζει τους συνδικαλιστές ίδιους με
τους πολιτικούς. Τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι. Κάποιες διάσπαρτες φωνές
ακούγονται που και που σε κάποιες μικρές πόλεις αλλά αυτό δεν φτάνει. Δεν είναι
τυχαίο το γεγονός πως η Ομοσπονδία ΤΑΧΙ έχει να συνεδριάσει πολλούς μήνες. Και
εδώ δεν ευθύνεται μόνο ο πρόεδρος. Αυτός τη δουλειά του κάνει. Οι υπόλοιποι;
Δεν έχουμε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα; Ο ν.4070 ψηφίστηκε αλλά η
λειτουργία του με τις Υπουργικές αποφάσεις που προβλέπονται πότε περιμένουμε να
υλοποιηθούν; Τα νέα δεδομένα του ν. 4070 οδηγούν τον κλάδο σε νέες τιμολογιακές
κατευθύνσεις. Θα τις δούμε αυτές ποτέ; Το πρόβλημα των λαθρομεταναστών καλά
κρατεί. Ασχολήθηκε σοβαρά κανείς με το τόσο σοβαρό αυτό θέμα; Οι περιορισμοί
και η σύσταση εταιρειών μεταφοράς προσώπων σύμφωνα με τον ν.4093; Ασχοληθήκαμε
ποτέ με τους περιορισμούς που πρέπει να ισχύουν; Δυστυχώς όχι. Απεναντίας
είχαμε συναντήσεις με το ΣΕΠΕ και κοινές δηλώσεις για αναβάθμιση υπηρεσιών των
οδηγών ΤΑΧΙ και Ι.Χ. πολυθέσιων. Πολύ γρήγορα ξεχάσαμε ποιον είχε πρώτο σύμμαχο
(κ. Ανδρεάδη, πρόεδρο ΣΕΠΕ) ο κ. Ραγκούσης. Πού πραγματικά οδηγούν όλα αυτά;
Εγώ πάντως
δυσκολεύομαι ν’ απαντήσω. Θα επαναλάβω πως είναι δύσκολοι καιροί για κριτικές,
γιατί δύσκολα πείθεις σήμερα κάποιον στο ν’ αντιδράσει. Ο κόσμος αποθαρρύνθηκε
και περιμένει τα κακά της μοίρας του. Με την υπάρχουσα κατάσταση βέβαια οι
βολεμένοι Λυμπερόπουλοι θα μακροημερεύουν. Και οι απλοί θνητοί θα οδηγούνται
στον μαρασμό και στην απόγνωση. Κάποιες φωνές από επαρχία ζητούν
ανεξαρτητοποίηση και δεύτερη Ομοσπονδία. Εκφράζω την άποψη πως αυτή η σκέψη
είναι καθαρή διάσπαση του κλάδου. Τότε πως μπορεί ν’ αντιμετωπισθεί; Υπάρχουν
στελέχη ανά την Ελλάδα που θα πρέπει ν’ ανασκουμπωθούν και να πάρουν
πρωτοβουλίες. Από τον καναπέ και μόνον κριτική είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Το
ξύπνημα και η σωστή αντιμετώπιση καταστάσεων μπορεί να γίνει με τα υπόλοιπα
όργανα του κλάδου, έτσι ώστε ν’ αναγκάσουν το μεγαλύτερο φορέα μας που είναι η
Ομοσπονδία ν’ αλλάξει την λειτουργία της.
Κ. Γιαννακάκης