Το κείμενο που επιλέξαμε να αναρτήσουμε αποτελεί την τοποθέτηση του προέδρου του EUROTAXI Καβάλας, του καλού συναδέλφου Γρηγόρη Αποστολίδη, στην πολύ επιτυχημένη Ημερίδα που διοργάνωσε το Σωματείο ταξί της Λάρισας με θέμα: «Αλλαγή του νομικού πλαισίου των ταξί σε περίοδο ύφεσης».
Η Ημερίδα πραγματοποιήθηκε εχθές (06/10/11) στην Λάρισα όπου παραβρέθηκαν μέλη του Προεδρείου και του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ταξί, καθώς και εκπρόσωποι Σωματείων, Ράδιο Ταξί και Συνεταιρισμών Ταξί από διάφορες περιοχές της χώρας. Το Σωματείο μας εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρο Σωτήρη Ροϊνό και το μέλος Παναγιώτη Μπαρέλο.
Γρηγόρης Αποστολίδης. Πρόεδρος του EUROTAXI Καβάλας.
Τοποθέτηση στην Ημερίδα της Λάρισας (6/10/2011)
«Αλλαγή του νομικού πλαισίου των ταξί σε περίοδο ύφεσης»
Συνάδελφοι δεν θα αναφερθώ καθόλου στο νομοσχέδιο γιατί νομίζω ότι έχει εξαντληθεί και από τα στελέχη αλλά και από την ομοσπονδία αφού έχει παραδώσει εργασία στο υπουργείο άρθρο άρθρο. Δεν θα μπορούσα όμως να μην αναφερθώ στο πολιτικό πρόσωπο που είναι σήμερα μαζί μας τον κ. Ροντούλη που με την στάση του τις απόψεις του και την παρουσία του αποδεικνύει ευτυχώς ότι όλοι οι πολιτικοί δεν είναι γομάρια. Μπράβο κύριε Ροντούλη. Άκουσα και πολλούς να καταφέρονται ενάντια στον Ραγκούση. Δεν έχουμε να κάνουμε συνάδελφοι με κανέναν Ραγκούση έχουμε να κάνουμε με το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου αυτό να γίνει σαφές. Γιατί ποιος ξέχασε τον πρωθυπουργό που κόντευε να δακρύσει όταν μας έλεγε ότι μια μάνα δεν μπορεί να κάνει το παιδί της ταξιτζή μωρέ όνειρο που είχε. Ας το κάνει δημόσιο υπάλληλο μπορεί; Ας το κάνει καθηγητή σε δημόσιο σχολειό μπορεί; Τι πρέπει να κάνουμε να φτιάξουμε άλλα 500 σχολεία;
Εν πάση περιπτώσει Αφού ευχαριστήσω και δώσω τα συγχαρητήρια μου στο σωματείο της Λάρισας για την πρωτοβουλία αυτή και συμμεριστώ την αγωνία που βγάζει ο τίτλος από μόνος του «Αλλαγή του νομικού πλαισίου των ταξί σε περίοδο ύφεσης» να μου επιτραπεί εν λόγο γνώσεως να αλλάξω μια μόνο λέξη και να τον κάνω «Αλλαγή του νομικού πλαισίου των ταξί σε περίοδο ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ»
Είναι κοινά αποδεκτό ότι η επίσημη χρεωκοπία της Ελλάδος με κούρεμα του χρέους είναι θέμα μερικών εβδομάδων ίσως και λίγων ημερών. Από την Τρίτη εξάλλου παίζει στα περισσότερα μέσα ότι το τηλέφωνο αργά την νύκτα τις Τρίτης που είχε ο Πρωθυπουργός με την Καγκελάριο της Γερμανίας ήταν η προτροπή τις δεύτερης στον πρωθυπουργό να πάει σύντομα για εκλογές φοβούμενη τις μαζικές κινητοποιήσεις των Ελλήνων πολιτών για τα βάρβαρα οικονομικά μέτρα έτσι ώστε να μην έχουν αντίκτυπο και ζηλέψουν οι ευρωπαίοι και με την μέθοδο του ντόμινο εξαπλωθούν σε ολόκληρη την ήπειρο.
Αυτά από την τρέχουσα πολιτική σκηνή τις φήμες άλλα και τις πολιτικές πρακτικές που λαμβάνουν χώρα τώρα αυτή την στιγμή που μιλάμε. Το λέω αυτό για να δοθεί περισσότερη έμφαση στη διαπίστωση που θα κάνω ευθύς αμέσως.
Συνάδελφοι το έτος 1987 ήταν σταθμός στην κοινωνία του ταξί. Την χρονιά αυτή άλλαξε ο κανονισμός λειτουργίας βγήκε ο 244/87 που διαδέχτηκε τον όχι και τόσο παλιό 536/83. Επίσης για πρώτη φορά βγήκε νόμος που ρύθμιζε την λειτουργία των Ράδιο Ταξί ο οποίος ισχύει μέχρι σήμερα ο γνωστός 482/87.
Το 1987 δεν ήμουν ταξιτζής. Στα τέλη όμως του 1988 έγινα και το 1990 άρχισα τα συνδικαλιστικά μου βήματα σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο. Θυμάμαι από τότε το 1991 με πρόεδρο τον Γιώργο Λαΐνη στις Σέρρες, μέχρι το 1999 στη Κοζάνη με πρόεδρο τον Λευτέρη Τερζάκη, αυτό που απασχολούσε κυρίως τον κλάδο ήταν δυο πράγματα διαχρονικά που συζητιόταν σε κάθε συνέδριο οι Λαθρομετανάστες – και ο εκσυγχρονισμός του ταξί. Ένας εκσυγχρονισμός μέσα από νόμους που έβγαζε η πολιτεία και με εργαλείο τα αναβαθμιζόμενα ήδη Ράδιο Ταξί που ήταν και οι πρώτες οργανωμένες μορφές οργάνωσης στον κλάδο είτε σαν σωματεία η σαν αστικές εταιρίες πορευόμασταν κλάδος και πολιτεία σε γενικές γραμμές το δρόμο της σταθερότητας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν πάμπολλα σημεία κρούσεις. Πολλές φορές αναφέρομαι στην Κοζάνη και στο έτος 1999. Θεωρώ ότι ήταν η χρονιά ορόσημο του κλάδου. Το στοίχημα τότε και ο βασικός τίτλος τις ημερίδας ήταν «Η ανάπτυξη του Ταξί μέσα από το Ράδιο Ταξί» Οπού μου έκανε την τιμή τότε ο Γ. Γραμματέας της ομοσπονδίας Πάρις Κισσάς να είμαι ο κεντρικός ομιλητής αναπτύσσοντας το θέμα. Εκεί λοιπών συνάδελφοι πέραν των άλλων είχα προτείνει και έγινε δεκτό να Σχεδιάσουμε εμείς οι επαγγελματίες οδηγοί ταξί ένα νόμο (κανονισμό) όπως τον θέλουμε αναπτυξιακό, καινοτόμο , σύγχρονο και με προοπτική για τα επόμενα 10- 15 χρόνια και να τον δώσουμε στην πολιτεία για διαβούλευση. Δυστυχώς όμως η ατολμία η ανωριμότητα και το πείσμα μερικών στελεχών τις ομοσπονδίας φρέναρε τότε πολλές εξελίξεις με κορυφή τον ειδικό στόλο τα 9θεσια λιμουζίνες που από τότε δίχαζε τον κλάδο. Σαν τώρα ακούω τον Γραμματέα του Υ.Μ. Γιάννη Μανιάτη σε οφ κάμερα να λέει σε όλους μας πέραν των άλλων «Πάρτε τα γιατί θα τα πάρουν άλλοι χτυπούν ίδει την πόρτα του υπουργείου» «οργανωθείτε και το κράτος θα είναι αρωγός»
Τι κάναμε; καθόμασταν για λίγο αποσβολωμένοι και μετά ξανά τα ίδια η ίδια νοοτροπία. Δεν πιστεύαμε ίσως ότι τα πράγματα θα άλλαζαν μετά από λίγα χρόνια άρδην. Χάσαμε την μεγάλη ευκαιρία.
Το 2003 ο 3109/03 κάνει την εμφάνιση του και γίνεται πάταγος και τι δεν άκουσε ο νόμος αυτός. Χαρακτηρίστηκε ως ο νόμος της ντροπής η της διάλυσης του ταξί. Δυστυχώς πάλι το κράτος πιο μπροστά από εμάς. Οι όποιες διορθώσεις προσπαθούσαμε να κάνουμε ήταν πάλι στα στενά όρια και αντίληψης ενός αναχρονισμού που ήθελε το ταξί να είναι ένα μέσο στενής μεταφοράς προσώπων συμπληρωματικό από τα Μ.Μ.Μ. και όχι σε καινοτόμες ιδέες και αντιλήψεις παραγωγής έργου και σε άλλα επίπεδα.
Υπήρχαν βέβαια φωνές άλλα και πρακτικές που όντως ήταν πιο μπροστά υιοθετώντας και πραγματοποιώντας το εμείς από το εγώ. Αντιλαμβανόμενοι ότι η οργάνωση μέσα από επενδύσεις και νέες μορφές έργου εκεί που δεν υπήρχε θα έδινε προοπτική και μακρύτερη βιωσιμότητα στη δύσκολη για όλους Νέα τάξη πραγμάτων. Τρανό παράδειγμα η πόλη που σήμερα μας φιλοξενεί η Λάρισα που κόντρα σε πολλές αντιξοότητες ορθώθηκε πείσμωσε πάλεψε και έκανε πραγματικότητα αυτό που είναι σήμερα. Ένας Συνεταιρισμός πρότυπο για όλη την Ελλάδα. Από δίπλα και η Ξάνθη κ.ά.
Η διαπίστωση λοιπόν συνάδελφοι είναι ότι πάντα δυστυχώς είμαστε πίσω από της εξελίξεις και τραβάμε κουπί για να σώσουμε ότι σώζεται.
Ο λαός λέει «ουδέν κακό αμιγές καλού». Τώρα λοιπόν σε μια τέτοια συγκυρία που το επάγγελμα χάνεται, η πατρίδα βουλιάζει και οι πολίτες να εξαθλιώνονται, χρειάζεται να γίνουμε πιο σοφοί, πιο δεκτικοί ,πιο δυνατοί, κυρίως όμως όλοι μαζί να παλέψουμε και ο κάθε ένας από το πόστο του να βοηθήσει και για το επάγγελμα αλλά και την χώρα.
Έχω την γνώμη ότι η Ομοσπονδία και δη το Προεδρείο στον μέχρι τώρα χειρισμό του θέματος έκανε πάρα πολλά λάθη. Θα είμαι ο τελευταίος όμως που τώρα αυτές τις στιγμές θα κάνω κριτική. Η κριτική είναι καλή και η αντιπαράθεση είναι καλή αλλά όλα στην ώρα τους. Αυτό που προέχει τώρα είναι ένα αρραγές κοινό μέτωπο από το Σουφλί έως την Κρήτη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει λευκό χαρτί παρατηρήσεις γίνονται και θα πρέπει να γίνονται. Προτάσεις επίσης και γιατί όχι συστάσεις από στελέχη που δεν έχουν την ίδια πίεση με τους πρωταγωνιστές. Εδώ το κλίνω σκόπιμα και έρχομαι στη δράση της πόλης μου.
Η Καβάλα με όσες δυνάμεις διαθέτει προσπαθεί καθημερινά να προσφέρει όπως όλες οι πόλεις νομίζω 1ον στην ενημέρωση των πολιτών για τις θέσεις μας στο επικείμενο νομοσχέδιο μέσω του εντύπου και ηλεκτρονικού τοπικού τύπου. 2ον στην συνεχή συνεργασία ενημέρωση και πίεση των τοπικών βουλευτών που είχε και σαν αποτέλεσμα την σύνταξη της επιστολής προς τον ΥΜ και Πρωθυπουργό από τον βουλευτή καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Παπουτσή συνυπογράφοντας άλλοι εννέα βουλευτές δημιουργώντας ένα κλήμα θετικό μέσα στη κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. 3ον Κάναμε επαφές με τους ιδιοκτήτες των Φορτηγών τόσο σε τοπικό αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο μιλώντας με τον αντιπρόεδρο της ομοσπονδίας βορείου Ελλάδος και του τοπικού πρόεδρου. Εδώ φίλε πρόεδρε των φορτηγών εγώ λέω ότι τίποτα δεν μας χωρίζει όπου υπάρχει τιμόνι ενώνει. 4ον Προτείνουμε οι εκλογές του Νοεμβρίου να αναβληθούν με τον νόμιμο καταστατικό τρόπο (παράταση του ΔΣ με απόφαση της Γ.Σ. τον Νοέμβριο) μέχρι να τελειώσει ο Γολγοθάς μας. 5ον Ήμαστε σύμφωνοι με κοινωνικές συμμαχίες που έχουν το ίδιο αντικείμενο όπως τα Φορτηγά. Ήμαστε απέναντι όμως σε συμμαχίες προς το παρόν άλλων κοινωνικών τάξεων άσχετες με το επάγγελμα όπως ακούγεται με Φαρμακεία συμβολαιογράφους κ.λπ. Η κοινωνία δεν χρειάζεται κανένα ΡΟΜΠΕΝ των πολιτών. Εμείς διατυπώνουμε τις θέσεις μας βγαίνουμε στον αγώνα και όποιος θέλει ακολουθεί. Δεν παρακαλάμε κανέναν δεν γλύφουμε κανέναν .
Τελειώνοντας Δεν ξέρω εάν προλάβουν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο η προλάβει η χρεωκοπία η γίνουν εκλογές. Ένα είναι σίγουρο Το αύριο δεν θα θυμίζει σε τίποτα το σήμερα και το χθες θα είναι ένα παραμύθι για διήγηση. Βλέπετε ότι για να κάνεις μια κούρσα κάθεσαι στη πιάτσα πάνω από 1,30 με 2 ώρες Η οικονομική εξαθλίωση δεν χτύπησε μόνο τις πόρτες μας αλλά στρογγυλοκάθισε στο σπίτι μας. Δεν τολμώ να εμφανιστώ στις πιάτσες και οι συνάδελφοι μου αγωνιώντας μου λένε πρόεδρε τι θα κάνουμε δεν μπορούμε να πληρώσουμε την συνδρομή υπάρχει περίπτωση να μειωθεί; 15 αυτοκίνητα λόγο της οικονομικής κρίσης μου έφεραν αίτηση διαγραφής από το Ευροταξί. Και ο χειμώνας και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμη. Η Ελλάδα γίνεται η Μανίλα της Ευρώπης και εγώ ανήμπορος να κάνω κάτι κάθομαι και παρακολουθώ τις εξελίξεις γεμάτος οργή και θυμό που μας έκλεψαν τη ζωή μας. Σκέπτομαι ότι στα παιδιά μου θα παραδώσω χειρότερο μέλλον από αυτό που παρέδωσαν σε μένα οι γονείς μου και αυτό με τρελαίνει.
Συνάδελφοι μη γελιόμαστε στον αγώνα αυτό δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος. Υπάρχει όμως αξιοπρέπεια η εξευτελισμός. Υπάρχει ειρήνη η πόλεμος. Ε η Καβάλα διαλέγει Πόλεμο.