ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΕΣ
1Η ΕΝΟΤΗΤΑ
Α’ Διαπίστωση: περίοδος 1967-1974 Δικτατορία.
Αναγκαστικός νόμος. Α.Ν. 88/1967 Ασύδοτη χορήγηση νέων αδειών ταξί χωρίς ΚΑΝΟΝΕΣ. Ο υπουργός μεταφορών με απόφαση του υποχρεώνει τους νομάρχες να χορηγούν νέες άδειες ταξί χωρίς κριτήρια και κανόνες. Ο αριθμός των ταξί στην χωρά τριπλασιάζεται σε 7 χρόνια.
Β’ Διαπίστωση: περίοδος 1974-2011 – Δημοκρατία.
Νόμος 588/1977 άρθρο 22 και 1437/84 άρθρο 2 και 3, η χορήγηση νέων αδειών ταξί στην χώρα γίνεται με κανόνες.
Ο λαός δια των εκπροσώπων του, βουλευτές, ψηφίζουν τους ως άνω νόμους και βάζουν κανόνες. Τις νέες άδειες ταξί δεν τις χορηγεί ο υπουργός με απόφαση του μέσω νομαρχών, αλλά ο νομάρχης μετά από σύμφωνη γνώμη του τοπικού συμβουλίου του. Ν 588/77 άρθρο 22 που με το Ν 1437/84 άρθρο 3 μετονομάζεται νομαρχιακή επιτροπή.
Στους νόμους αυτούς οι βουλευτές είπαν ότι τις ανάγκες χορήγησης νέων αδειών ταξί σε κάθε περιοχή της χώρας τις γνωρίζει ο νομάρχης με την νομαρχιακή επιτροπή και ΟΧΙ ο υπουργός, που έχει έδρα την πρωτεύουσα.
Οι κανόνες κατά τον 588/77 αρ 22 και Ν 1437/84 άρθρο 2 και 3 είναι:
1. Κάθε 2 χρόνια ο νομάρχης αποφασίζει μετά από σύμφωνη εισήγηση της νομαρχιακής επιτροπής την χορήγηση νέων αδειών ταξί στο δήμο της περιοχής του. Για την περιοχή της Πρωτεύουσας χρειάζεται και η έγγραφη γνώμη του ΟΑΣΑ.
2. Η εισήγηση της επιτροπής πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη, κατά το άρθρο 3 παράγραφος 5 του Ν 1437/84 που είναι η αναδιατύπωση της παραγράφου 5 του άρθρου 22 του Ν 588/77, τις παρακάτω οδηγίες του νόμου:
Έργο της νομαρχιακής επιτροπής είναι η διατύπωση γνώμης για τον προσδιορισμό του αριθμού των νέων αδειών αυτ/των Ε.Δ.Χ. που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των σχετικών με τα αυτοκίνητα της κατηγορίας αυτής μεταφορικών αναγκών των κατοίκων κάθε διοικητικής μονάδας του νομού. Για τον προσδιορισμό του κατά το προηγούμενο εδάφιο αριθμού λαμβάνονται υπόψη:
· Η δομή και η έκταση του υφιστάμενου δικτύου δημοσίων ή ιδιωτικών μέσων μαζικής μεταφοράς και το επίπεδο εξυπηρέτησης που παρέχεται από αυτό.
· Ο πληθυσμός της διοικητικής μονάδος και ο αριθμός των επιβατηγών ιδιωτικής χρήσης αυτ/των που κυκλοφορούν σ’ αυτήν.
· Ο αριθμός και οι συνθήκες εκμετάλλευσης των αυτ/των Ε.Δ.Χ. ταξί.
· Οι τυχόν υπάρχουσες ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ (ΑΜΕΑ).
· Η εξέλιξη του συγκοινωνιακού έργου και οι προβλεπόμενες ανάγκες μετακίνησης των κατοίκων της περιοχής.
· Λαμβάνονται υπόψη έγγραφες απόψεις φορέων, εμπορικό, επαγγελματικό και τεχνικό επιμελητήριο, εργατικό κέντρο ΕΟΤ όταν πρόκειται για τουριστικές περιοχές κλπ
· Το άρθρο 22 του Ν 588 λαμβάνει υπόψη του και το εισόδημα των κατοίκων της περιοχής εκτός του πληθυσμού της.
Νόμος 3109/2003 άρθρο 24 → μεταβατικές διατάξεις → αναφέρει:
Δεν παραχωρείται δικαίωμα θέσης σε κυκλοφορία νέων Ε.Δ.Χ. αυτ/των μέχρι τις 31/12/2005 δηλαδή μία τριετία , που επαναδιατυπώθηκε για άλλες δύο τριετίες σε σχετικούς νόμους. Αυτή η διάταξη ανέστειλε την εφαρμογή των διατάξεων χορήγησης νέων αδειών ταξί του Ν 1437/84 αρ. 2 γιατί οι υπηρεσίες αντιμετώπιζαν πρόβλημα ύστερα από την πρώτη διοικητική μεταρρύθμιση του νόμου Καποδίστρια. Ενοποίηση διοικητικών μονάδων, εδρών των Ε.Δ.Χ. ταξί.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ο λαός διά των εκπροσώπων του, βουλευτές, ΒΑΖΕΙ ΚΑΝΟΝΕΣ που μέσα εκεί πρέπει να λειτουργούν όλες οι κοινωνικές ομάδες του λαού μας. Και ο ΚΛΑΔΟΣ των ταξί θέλει ΚΑΝΟΝΕΣ. Θέλει τους κανόνες των Ν 588/77, 1437/84 και 3109/03 επαναδιατυπωμένους σε νέο νόμο.
Την περίοδο του καλοκαιριού έγινε ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ για το ΤΙΠΟΤΑ. Σε κανέναν πολίτη δεν επιτρέπεται η ΑΓΝΟΙΑ νόμων και διαταγμάτων. Ιδιαίτερα βέβαια όταν πρόκειται για Υπουργό και για εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργανώσεων. Αναφέρομαι στον Υπουργό μεταφορών κ. Ραγκούση και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας ταξί κ. Λυμπερόπουλο. Ο μεν υπουργός είχε στην διάθεσή του ολόκληρο υπουργείο και όφειλε να είναι ενημερωμένος για να ξέρει τι λέει και τι θέλει. Ο δε πρόεδρος Λυμπερόπουλος έχει στη διάθεσή του από το γραφείο του γενικού γραμματέα όλους τους νόμους και τα διατάγματα από την ίδρυση της ομοσπονδίας, πράγματα τα οποία όφειλε να γνωρίζει. Τις άδειες ΤΑΞΙ στην Δημοκρατία δεν τις χορηγεί ο υπουργός αλλά ο περιφερειάρχης. Και από εσκεμμένη άγνοιά τους έχουν κάνει μεγάλο κακό την περίοδο του καλοκαιριού.
Ο Υπουργός έβλαψε την εικόνα της χώρας εν μέσω τουριστικής περιόδου και ο Λυμπερόπουλος οδήγησε τον κλάδο στην ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΙΑ. Είναι και οι δύο τους ζηλωτές αυταρχικών νοοτροπιών και με τις πράξεις τους έδειξαν ότι αποτελούν τις όψεις του αυτού νομίσματος.
Ειδικά ο Ραγκούσης είναι ζηλωτής του αναγκαστικού νόμου του 88/67 που με εγκύκλιό του έδωσε εντολή στον περιφερειάρχη Σγουρό να τιμωρήσει με διοικητικά πρόστιμα τους ταξιτζήδες που πάνω στο θυμό τους και την ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥΣ κάνανε άνομες πράξεις στην διάρκεια των απεργιών. Αλλά ο Περιφερειάρχης με απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου έστειλε την εγκύκλιο πίσω στον αποστολέα. Γιατί στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αποφασίζουν οι ΘΕΣΜΟΙ και ΟΧΙ ο ΕΝΑΣ.
Επί 20 ώρες σε δύο συνεδριάσεις του ΚΤΕ βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ο ζηλωτής του αναγκαστικού νόμου του 88/67, Ραγκούσης δεν τους έπεισε για τις απόψεις του και μέχρι σήμερα δεν έφερε νομοσχέδιο για τα ταξί.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Χρειάζεται επαναδιατύπωση και συμπλήρωση των κανόνων για την χορήγηση νέων αδειών ταξί σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων 588/77 αρ. 22, 1437/84 αρ. 2 και 3 και 3109/03 αρ. 24 παρ.1.
Η ισχύς του άρθρου αυτού να αρχίσει από την 1/1/2015 διότι εκκρεμεί ως προς την δομή και την λειτουργία της η νέα διοικητική μεταρρύθμιση του νόμου Καλλικράτη.
Χρειάζεται η προσαρμογή των παλαιών διοικητικών εδρών του ταξί του νόμου Καποδίστρια με την νέα δομή των εδρών Ε.Δ.Χ. ταξί του νόμου Καλλικράτη.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ
Η υπουργός παιδείας σε ένα δημοτικό διαμέρισμα με 40 μαθητές δημοτικού σχολείου διορίζει 3 δασκάλους και όχι 6, ένας για κάθε τάξη, διότι λαμβάνει υπόψη τον αριθμό των μαθητών. Έτσι ορίζουν οι κανόνες.
Για την λεγόμενη απελευθέρωση των ταξί λέει ελεύθερα να γεμίσει το χωριό με ταξί και όποιος ταξιτζής ζήσει.
Ο υπουργός υγείας για την στελέχωση ενός κέντρου υγείας σ ένα δήμο λαμβάνει υπόψη του το πληθυσμό των κατοίκων της περιοχής.
Για την λεγόμενη απελευθέρωση των ταξί λέει ελεύθερα να βγούνε και άλλες άδειες ταξί και να γεμίσει ο δήμος με ταξί η αγορά θα δείξει.
Σα δε ντρεπόμαστε…..
2η ΕΝΟΤΗΤΑ
ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΙΣ ΑΔΕΙΩΝ ΤΑΞΙ
Όλοι οι νόμοι του κράτους που η Βουλή ψηφίζει δεν τους ψηφίζει για να βλάψει το κράτος αλλά για να το ωφελήσει.
Έτσι λοιπόν οι άδειες ταξί έγιναν μεταβιβάσιμες για να ωφελήσουν κατά πρώτο λόγο το κράτος και όχι να το βάψουν.
Ο πωλητής, ιδιοκτήτης της άδειας ταξί πριν την σύνταξη του συμβολαίου από το συμβολαιογράφο υποχρεούται από το νόμο να καταβάλει στην εφορία φόρο που αντιστοιχεί στο ποσό του 35% του ποσού της υπεραξίας που έλαβε η άδεια του ταξί. Η υπεραξία είναι η διαφορά που προκύπτει από την τιμή πώλησης της άδειας μείον την τιμή κτήσης της.
Παράδειγμα: Περίοδος 1980. Ο ιδιοκτήτης ταξί που πήρε την άδεια ταξί από το κράτος την απέκτησε από αυτό με χαρτόσημο αίτηση 28 δραχμές. Όταν την πούλησε, την αξία της άδειας την όριζε ο νόμος που ήταν ένα εκατομμύριο (1.000.000) δραχμές. Άρα η υπεραξία ήταν 1.000.000 δρχ. Ο πωλητής, ιδιοκτήτης ταξί ωφελήθηκε 1 εκατομμύριο δρχ. και σ’ αυτήν την ωφέλεια πλήρωσε φόρο ωφέλειας 35% δηλαδή 350.000 δρχ.
Περίοδος 1990. Όλες οι άδειες των ταξί στη χώρα έχουν αλλάξει ιδιοκτήτη, έχουν μεταπουληθεί. Το κράτος εισέπραξε τον φόρο ωφέλειας 35%.
Οι υπηρεσίες του υπουργείου οικονομικών σ’ όλη τη χώρα δεν έχουν τον κατάλληλο μηχανισμό για να εφαρμόσουν τον νόμο ωφέλειας της υπεραξίας του 35%. Δεν μπορούσαν να ορίσουν την τιμή κτήσης της άδειας ταξί για τον ιδιοκτήτη του έτους που το αγόρασε για να προσδιορίσουν την υπεραξία που η άδεια του ταξί το έτος που θα πουληθεί και βέβαια αν προκύπτει υπεραξία. Διότι έτσι θα προσδιόριζαν το φόρο ωφέλειας 35%.
Στις μεταβιβάσεις των αδειών ταξί με τις διατάξεις του νόμου περί αποδοχής κληρονομιάς, γονικής παροχής και δωρεά εν ζωή ποτέ οι ΔΟΥ εφορίες δεν αντιμετώπισαν προβλήματα είσπραξης φόρου. Την αντικειμενική αξία της άδειας των ταξί του έτους που γίνονταν οι παραπάνω πράξεις την γνώριζαν οι εφορίες και πάνω σ’ αυτήν την αξία προσδιόριζαν τον φόρο.
Με αυτά τα δεδομένα το κράτος με το νόμο 2579 για πωλήσεις ταξί και μόνο, (όχι γονικές παροχές, αποδοχή κληρονομιάς, δωρεά εν ζωή) εφήρμοσε το τέλος μεταβίβασης της άδειας του ταξί, ένα εκατομμύριο (1.000.000) δραχμές στην κάθε μεταβίβαση τη δεκαετία του 1990. Με συνέπεια το απαράδεκτο συμβόλαιο πώλησης του ταξί να έχει ως ποσό την αντικειμενική αξία της άδειας των ταξί της δεκαετίας του 1970, 1.000.000 δρχ. και ο φόρος να είναι 1.000.000 δρχ. με διατάξεις της δεκαετίας του 1990. Το κράτος να εισπράττει το φόρο και ο ιδιοκτήτης ταξί να αποκαλείται από το κράτος μαυραγορίτης χωρίς να έχει ευθύνη.
Μετά από αυτά τα δεδομένα προτείνεται στο νέο σχέδιο νόμου να υπάρχει διάταξη που να βάζει ΤΑΞΗ στις μεταβιβάσεις των αδειών ταξί.
ΝΕΑ ΡΥΘΜΙΣΗ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
1ον Οι άδειες του ταξί να μεταβιβάζονται με συμβολαιογραφικές πράξεις:
· Πώλησης
· Γονικής παροχής, δωρεά εν ζωή
· Αποδοχή κληρονομιάς
2ον Το τίμημα της άδειας του ταξί που θα αναφέρεται στο συμβόλαιο θα προσδιορίζεται από ένα παρατηρητήριο αξιών αδείας ταξί που θα λειτουργεί σε κάθε περιφέρεια με ευθύνη του περιφερειάρχη.
3ον Ο φόρος που θα προκύπτει σε κάθε συμβολαιογραφική πράξη και θα αποδίδεται στο κράτος θα προσδιορίζεται από το είδος της μεταβίβασης.
· Για την γονική παροχή, δωρεά εν ζωή και αποδοχή κληρονομιάς ότι προβλέπουν οι σχετικοί νόμοι που εφαρμόζονται στις περιουσίες.
· Για την πώληση της άδειας του ταξί ο φόρος που θα αποδίδεται στο κράτος θα είναι το 6% επί του συνόλου της τιμής που προσδιορίζεται από το παρατηρητήριο τιμών της περιφερείας και να ισχύουν οι διατάξεις φορολογίας πώλησης αντικειμένων.
4ον Κατάργηση του 3% του 258/05 ΠΔ καταστατικό του ΟΑΕΕ της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Σε κάθε αγοραπωλησία ταξί ο ιδιοκτήτης ταξί πληρώνει το 3% επί της τιμής που αναγράφει το συμβόλαιο πώλησης υπέρ του ΟΑΕΕ. Αυτή η εισφορά του 3% είναι αντισυνταγματική διότι δεν παρέχει στον ιδιοκτήτη ταξί ανταποδοτικό όφελος, μεγαλύτερη σύνταξη. Ο ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ πληρώνει μόνο το δικαίωμα εγγραφής και την εισφορά του.
Θέλω να πιστεύω ότι χρειάζεται νέα ρύθμιση για τις μεταβιβάσεις των ταξί ώστε να αποδοθεί ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ. Το κράτος να πάρει τον φόρο που του αναλογεί και τα χρήματα που θα πάρει ο ταξιτζής να είναι νόμιμα και αξιοποιήσιμα.
3η ΕΝΟΤΗΤΑ
ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΜΙΣΤΡΩΝ ΣΤΑ ΕΔΧ ΑΥΤ/ΤΑ ΤΑΞΙ
Ο υπουργός μεταφορών με εξουσιοδότηση του άρθρου 22 του νόμου 3109/03 καθορίζει το τιμολόγιο στα ΕΔΧ αυτ/τα ταξί. Η πολιτική των κομίστρων που εφαρμόζει με απόφαση του είναι καθοριστική γιατί συμβάλει στην ΙΣΟΡΟΠΗ ανάπτυξη της περιοχής και της χώρας γενικότερα. Επιδρά σε ζητήματα κυκλοφοριακά, περιβαλλοντολογικά και οικονομικά.
Γενικοί Κανόνες
· Οφείλει η απόφαση να διέπεται από κανόνες και να σηματοδοτεί όρους ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΥΣ με τα άλλα Δημόσιας Χρήσης Μεταφορικά Μέσα.
· Να σηματοδοτεί την ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ της μετακίνησης του χρήστη του Ι.Χ.Ε. αυτ/του με το ταξί με όρους:
1. Εξοικονόμηση χρόνου μετακίνησης, ταχύτερη μετακίνηση με το ταξί απ’ ότι με το Ι.Χ.Ε. αυτ/το.
2. Οικονομική και συμφέρουσα μετακίνηση με το ταξί από το Ι.Χ.Ε. αυτ/το.
· Να σηματοδοτεί τη δυνατότητα συμμαχίας των δημόσιας χρήσης μεταφορικών μέσων, ταξί-λεωφορεία (ΜΜΜ) έτσι ώστε να αποτελούν την ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ μετακίνησης των πολιτών εντός των αστικών περιοχών και να μπορούν να ανταπεξέλθουν στον ισχυρό ανταγωνισμό που υφίστανται από την αυξανόμενη χρήση των Ι.Χ.Ε. αυτ/των εντός της πόλης.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ!
Ειδικοί Κανόνες
Τα κόμιστρα του ταξί πρέπει να είναι προσιτά και να ικανοποιούν όλα τα κοινωνικά στρώματα των πολιτών της χώρας όπως:
1. Τους πολίτες σε περιοχές της χώρας με χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα.
2. Τις περιοχές της χώρας που είναι τουριστικές και ειδικά όταν απευθύνονται σε τουρίστες με μεγάλη οικονομική δυνατότητα. π.χ. ΕΛΟΥΝΤΑ
3. Τους εργαζόμενους – συνταξιούχους.
4. Τους πολίτες σε περιοχές με μεγάλο και καλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα.
Πιστεύω ότι με αυτούς του κανόνες και τις πολιτικές η πόλη θα γίνει ΠΙΟ ΒΙΩΣΙΜΗ και οι επιχειρήσεις ταξί – μέσα μαζικής μεταφοράς θα είναι βιώσιμες.
Παράδειγμα προς αποφυγήν: Η απόφαση του υπουργού μεταφορών κ. Στυλιανίδη που καθορίζει τα σημερινά κόμιστρα στα ταξί είναι μία ΠΟΛΙΤΙΚΗ απόφαση που έφερε ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Ήταν μία απόφαση με εισήγηση του ΟΑΣΑ και σύμφωνη γνώμη του προέδρου της Ομοσπονδίας κ. Λυμπερόπουλου.
Ο πολιτικός στόχος ήταν οι πολίτες της Αθήνας να στραφούν για τις μετακινήσεις τους στα Μ.Μ.Μ., για να μειώσουν έτσι την κρατική επιχορήγηση προς αυτά. Έτσι πίστευαν ότι θα γίνουν πιο βιώσιμες οι επιχειρήσεις των Μ.Μ.Μ. Τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα. Οι πολίτες, χρήστες των ταξί, να επιλέξουν ΟΧΙ τα Μ.Μ.Μ. αλλά τα Ι.Χ.Ε. αυτ/τα τους. Διότι αυτή η επιλογή κρίθηκε πιο συμφέρουσα από το να κάνουν τις μετακινήσεις τους όπως πριν με το ταξί.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Το άρθρο 22 του Ν. 3109/2003, καθορισμός τιμολογίων στα Ε.Δ.Χ. αυτ/τα ταξί, να δίνει το δικαίωμα με εξουσιοδότηση στον υπουργό μεταφορών να καθορίζει με απόφασή του το ΑΜΦΙΟΡΙΑΚΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ στα ταξί. Η απόφαση αυτή να καθορίζει την ελάχιστη και τη μέγιστη τιμή των συντελεστών που ορίζουν το τιμολόγιο του ταξί.
Παράδειγμα:
Δικαίωμα εκκίνησης από Α ευρώ έως Β ευρώ
Χιλιομετρική αποζημίωση από Γ ευρώ έως Δ ευρώ
Αναμονή αποζημίωση από Ε ευρώ έως Ζ ευρώ
Ελάχιστη αποζημίωση Η ευρώ έως Θ ευρώ.
Το τιμολόγιο δεν θα είναι ενιαίο σε όλη τη χώρα όπως τώρα. Θα τίθεται σε εφαρμογή με απόφαση του περιφερειάρχη μετά από γνώμη του περιφερικού συμβουλίου. Οι τιμές των συντελεστών που καθορίζουν το τιμολόγιο θα είναι μέσα στο πλαίσιο των ελάχιστων και των μέγιστων τιμών που καθορίζει η απόφαση του υπουργού μεταφορών.
Όχι η ισοπεδωτική πολιτική κομίστρων σε όλη τη χώρα.
Ο περιφερειάρχης και το περιφερειακό συμβούλιο της περιφέρειας σε συνεργασία με το περιφερειακό συμβούλιο της ιδιοκτησίας ταξί γνωρίζουν καλύτερα τις οικονομικές δυνατότητες της περιοχής τους.
Με αυτήν την πολιτική υπάρχει δυνατότητα για ΙΣΟΡΟΠΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ στην κάθε περιοχή και οι επιχειρήσεις των εργαζομένων ιδιοκτητών ταξί να γίνουν ΒΙΩΣΙΜΕΣ.
ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΡΕΛΗΣ
Πρώην Αντιπρόεδρος και Γ. Γραμματέας ΣΑΤΑ και Ομοσπονδίας
Ιδρυτής και πρώην πρόεδρος Ινστιτούτου ταξί ΣΑΤΑ.